امروزه تلویزیون را می‌توان در میلیاردها خانه در سراسر جهان یافت. این در حالی است که 100 سال پیش، هیچ کس حتی نمی‌دانست تلویزیون چیست. امروزه اما، چندین نوع و برند مختلف و متنوع از تلویزیون‌ها وجود دارد.

تلویزیون ابزار یا رسانه‌ای است که می‌تواند صدا و تصاویر متحرک را به صورت سیاه و سفید و یا رنگی پخش کند. سوالی که وجود دارد این است که چگونه چنین فناوری پیشگامانه‌ای از یک اختراع به محبوبیت امروزی دست یافته است؟ در ادامه به پاسخ این سوال، تاریخچه و معرفی و توضیح انواع مختلفی از تلویزیون‌ها پرداخته شده است.

تاریخچه تلویزیون

پیش از تلویزیون‌های الکترونیکی، تلویزیون‌های مکانیکی وجود داشتند. این تلویزیون‌ها در اوایل دهه 1800 ظاهر شدند و شامل اسکن مکانیکی تصاویر و سپس انتقال آن تصاویر بر روی صفحه نمایش بودند. این تلویزیون‌ها در مقایسه با تلویزیون‌های الکترونیکی، بسیار ابتدایی بودند و توسط دو مخترع به نام‌های جان لوگی برد و چارلز فرانسیس جنکینز، ساخته شدند.

پیش از این دو مخترع، مخترع آلمانی پل گوتلیب نیپکو اولین تلویزیون مکانیکی را ابداع کرده و آن را به جای تلویزیون، تلسکوپ الکتریکی نامید. در نهایت، تلاش‌های این مخترعان چند سال بعد به اولین تلویزیون الکتریکی جهان منجر شد.

اولین تلویزیون الکترونیکی جهان توسط مخترع 21 ساله‌ای به نام فیلو تیلور فارنزورث ساخته شد. او تا سن 14 سالگی در خانه‌ای بدون برق زندگی می‌کرد و از دوران دبیرستان شروع به فکر کردن به سیستمی کرد که بتواند تصاویر متحرک را دریافت، آن‌ها را به کد تبدیل و سپس در طول امواج رادیویی به دستگاه‌های مختلف منتقل کند.

تلویزیون Farnsworth تصاویر متحرک را با استفاده از پرتوی از الکترون‌ها دریافت می‌کرد. بین سال‌های 1926 و 1931، مخترعان تلویزیون مکانیکی به آزمایش آثار خود ادامه دادند. این روند تا سال 1934 که همه تلویزیون‌ها به نوع الکترونیکی تبدیل شدند، ادامه داشت.

انواع تلویزیون

امروزه، انواع مختلفی از تلویزیون‌ها با ویژگی‌های مختلف طراحی و تولید شده‌اند که عبارتند از تلویزیون‌های Plasma، LCD، LED ،OLED، UHT و smart TV.

تلویزیون‌های Plasma، از پلاسما برای تولید تصاویر در تلویزیون استفاده می‌کنند.  پلاسما نوعی گاز است که می‌تواند الکترون‌ها را از هسته اتم جدا کند.

تلویزیون‌های LCD، تلویزیون‌هایی هستند که عموم مردم به طور گسترده از آن‌ها استفاده می‌کنند. این نوع تلویزیون حاوی کریستال‌های مایع است. 

تلویزیون‌های LED، از توسعه فناوری پیشین تلویزیون، یعنی تلویزیون‌های LCD ایجاد شده‌اند. بنابراین، تلویزیون LED یک ارتقاء از تلویزیون LCD است. تلویزیون‌های LCD از لامپ‌های فلورسنت برای نور پس زمینه استفاده می‌کنند، در حالی که تلویزیون‌های LED از لامپ های LED، استفاده می‌کنند.

تلویزیون‌های OLED، نوعی تلویزیون هستند که از توسعه تلویزیون ال ای دی به دست می‌آیند. اما بر خلاف تلویزیون‌های LED، برای تولید تصاویر نیازی به نور پس زمینه ندارند.

تلویزیون‌های UHD، نوعی تلویزیون هستند که وضوح صفحه نمایش بسیار واضحی دارند و کیفیت تصویر حاصل از آن‌ها نیز فوق‌العاده است. Ultra High Definition اصطلاحی برای تلویزیونی با اندازه 3840 x 2160 است. 

تلویزیون‌های هوشمند یا Smart TV، دارای فناوری و امکاناتی مشابه یک گوشی هوشمند هستند. برای مثال می‌توان به امکان تماس‌های ویدیویی اشاره کرد.

تلویزیون را با چه ابعادی بخریم؟

اگر به دنبال خرید یک تلویزیون هستید، می‌توان گفت بزرگترین عامل تاثیرگذار در تصمیم‌گیری شما، اندازه صفحه نمایش خواهد بود. امروزه تلویزیون‌های متنوعی در ابعاد مختلف وجود دارند که با توجه به نیاز و سلیقه‌ شخصی می‌توان در ابعاد مورد نظر آن‌ها را خریداری کرد.

در هنگام انتخاب ابعاد تلویزیون، جدای از مواردی مانند زاویه دید، فاصله از تلویزیون و متراژ و مساحت محیط مورد نظر، قیمت نیز نکته‌ی مهمی است که باید به آن توجه کرد. چرا که تلویزیون‌های با صفحه نمایش بزرگ، از قیمت بالاتری برخوردار هستند.

بعضی از افراد معتقد هستند که ابعاد تلویزیون هر چقدر بزرگتر باشد، بهتر است. اما این تصور اشتباه است و باید تعادل بین ابعاد و کیفیت حفظ شود.

کیفیت های مختلف صفحه نمایش

 LCD: صفحه نمایش‌ تلویزیون‌های LCD، از مهم‌ترین پنل‌هایی است که در تلویزیون به کار رفته است. در صفحه نمایش‌های LCD، الکتریسیته منجر به فعال شدن کریستال‌های مایع شده و با چرخیدن این کریستال‌ها، عبور نور و تولید رنگ‌های مختلف در صفحه نمایش انجام می‌شود. کیفیت نمایشگر‌های این نوع از تلویزیون‌ها، تا حدودی کم‌تر از سایر مدل‌ها است.

 LED: از دیگر صفحه نمایش‌‌های تلویزیون، صفحه نمایش LED است. صفحه نمایش LED، درواقع همان صفحه نمایش LCD می‌باشد، با این تفاوت که از لامپ‌های LED برای نوردهی استفاده می‌شود. کیفیت این مدل‌ها بالاتر از LCD‌ها است.

OLED: این تصور اشتباه وجود دارد که صفحه نمایش OLED، یک صفحه نمایش بسیار پیشرفته‌ از پنل LED است. اما، در این صفحه نمایش‌ها، نور به صورت جداگانه‌ای توسط هر پیکسل تولید شده و منجر به افزایش دید در شرایط نوری زیاد می‌شود. 

QLED: تکنولوژی ساخت صفحه نمایش‌هایQLED، کوانتوم دات است که یک نوع ساختار مولکولی به حساب می‌آید. توانایی بازتاب نور در این ذرات بسیار دقیق بوده و کیفیت تصاویر خروجی نیز بسیار عالی است. علاوه بر این، میزان دقت رنگ‌ها و کنتراست نیز بسیار بالا و باکیفیت می‌باشد.

AMOLED: صفحه نمایش‌های تلویزیون‌های AMLOED، موجب کاهش دید در نور زیاد می‌شوند. به همین دلیل، برای رفع این مشکل، تلویزیون‌های Super AMOLED طراحی شدند. پنل‌های Super AMOLED، از لایه‌هایی با فاصله‌های بسیار کم برخوردار هستند که مشکل کاهش دید در نور زیاد را حل می‌کنند.

تفاوت تلویزیون LCD و LED

از نظر فنی، هر دو تلویزیون LED و LCD دارای نمایشگرهای کریستال مایع هستند و فناوری پایه آن‌ها یکسان است، چرا که هر دو نوع تلویزیون دارای دو لایه شیشه پلاریزه هستند که کریستال‌های مایع نور را مسدود و نور را عبور می‌دهند.

بنابراین می‌توان گفت تلویزیون‌های LED زیرمجموعه‌ای از تلویزیون‌های LCD هستند. اما این دو نوع تلویزیون تفاوت‌های عمده‌ای نیز دارند. LCD‌ها از چراغ‌های فلورسنت استفاده می‌کنند در حالی که LED‌ها از دیودهای ساطع کننده نور استفاده می‌کنند.

همچنین، محل قرارگیری چراغ‌ها در تلویزیون LED نیز متفاوت است. لامپ‌های فلورسنت در تلویزیون LCD همیشه پشت صفحه نمایش هستند. در تلویزیون LED، دیودهای ساطع‌کننده نور را می‌توان پشت صفحه نمایش یا اطراف لبه‌های آن قرار داد.

تفاوت در نورها و قرارگیری نور به طور کلی به این معنی است که تلویزیون‌های LED می‌توانند نازک تر از LCD‌ها باشند. همچنین به این معنی است که تلویزیون‌های LED با بهره‌وری انرژی بیشتری کار می‌کنند و می‌توانند تصویر واضح‌تر و بهتری نسبت به تلویزیون‌های LCD ارائه دهند. 

تفاوت تلویزیون OLED و QLED

تلویزیون QLED، اولین بار توسط سامسونگ ارایه شد و در حال حاضر نیز بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی این نوع تلویزیون‌ها سامسونگ است. در این تلویزیون‌ها، برای تولید رنگ از نقاط کوانتومی که منجر به روشنایی و رنگ‌بندی بهتر می‌شود، استفاده شده است.

تلویزیون‌های QLED قیمت کم‌تری نسبت به تلویزیون‌های OLED دارند. تلویزیون‌های OLED را می‌توان گران‌ترین و بهترین فناوری موجود حال حاضر برای تلویزیون‌ها در کل جهان معرفی کرد. در تلویزیون‌های OLED، هر پیسکل به صورت جداگانه و مستقلی نور ایجاد می‌کند.

این در حالی است که در تلویزیون‌های QOLED، به یک نور پس‌زمینه نیاز است. همین تفاوت ویژگی، منجر به افزایش دقت رنگ، کنتراست و Sharpness بسیار بالا شده است. به طور کلی، کیفیت تلویزیون‌های OLED، بسیار بیشتر از نوع QOLED است.

کدام تلویزیون برای بازی کردن مناسب تر است؟

 HD، FHD، 4K و 8K، نشان‌دهنده‌ی رزولوشن تلویزیون‌ها هستند. هر چه رزولوشن بالاتر باشد، پیکسل‌های هر اینچ نیز بیشتر بوده و در نتیجه کیفیت نیز بهتر است. این همان چیزی است که ما در هنگام بازی کردن به آن نیاز داریم.

جدای از کیفیت، نوع پنل و ویژگی‌هایی مانند HDR نیز در داشتن یک تجربه عالی بازی در تلویزیون موثر هستند. برای بازی‌هایی که با رزولوشن 4K اجرا می‌شوند، تلویزیون‌های 4K و FHD بهترین گزینه هستند.

به طور کلی می‌توان گفت، از آنجایی که تلویزیون‌های OLED به صورت مستقل عمل می‌کنند، عملکرد سریع‌تری( ۲۰ برابر بیشتر از دیگر تلویزیون‌ها) در جا‌به‌جایی رنگ‌ها دارند و در نتیجه، این تلویزیون‌ها بهترین گزینه برای بازی کردن هستند. از بهترین تلویزیون‌های OLED برای بازی کردن، می‌توان به الجی C1 اشاره کرد.